Je hoort het zo vaak: “Mijn paard krijgt …. kilogram voer, en nog een schep van dit als ‘extra’.” Waarom is dat? Waar halen wij het idee vandaan dat onze paarden iets ‘extra’s’ nodig hebben? De meeste paarden krijgen ruim voldoende krachtvoer om in hun vitamine- en mineralenhuishouding te voorzien. Daarvoor hebben ze dus niets extra’s nodig. Voor het energie- en eiwitaanbod geldt hetzelfde. Met goed ruwvoer is voor veel paarden zelfs bijna geen krachtvoer meer nodig.

Extra is ook meestal niet een béétje extra, maar extra véél. Ik ben al geen voorstander van beloning na het werk in de vorm van voer, maar met een klein handje muesli of brok kan ik nog wel leven. Slobber om medicijnen of supplementen door te mengen kan ook nog. Maar regelmatig zie ik mensen met scheppen vol muesli rondsjouwen na het rijden! Terwijl een paard al beloning genoeg heeft aan het feit dat hij weer op stal staat en geen ruiter meer hoeft rond te sjouwen of braaf moet stilstaan op de poetsplaats…

Mensen houden geen rekening met de voederwaarde van de extra’s die ze voeren. Ze begrijpen niet dat hun paard heet is of dik wordt, want ‘hij krijgt maar zo weinig voer’. Ondertussen krijgt het beest elke dag, naast zijn gewone voer, een extra schep lekkere zoete plakmuesli, of slobber. Het ruikt lekker, het ziet er lekker uit, en er wordt vol enthousiasme gehinnikt als het baasje naar de stal komt met dit extra’s.

Extra’s zijn niet alleen beloningen. Vaak is het gewoon extra. Wat is daarvan de toegevoegde waarde? Als je paard iets tekort komt (en je hebt een gegronde reden om dat te denken), doe je een doordachte wijziging in je rantsoen en is het niet ‘extra’ meer. Extra betekent eigenlijk ‘overdreven en nutteloos’. Het enige positieve effect van ‘extra’s’, in welke vorm dan ook, is dat het baasje (en de voerproducent…) er blij van wordt. Terwijl het toch eigenlijk om het paard gaat, en die is meer gebaat bij goed ruwvoer en een uitgebalanceerd rantsoen.

Lees meer over ingrediënten van paardenvoer en de behoeften