De woorden "niet-structurele koolhydraten”, zoals suiker en zetmeel worden inmiddels in de paardenwereld opgevat als “slecht nieuws”. Vooral omdat in veel rantsoenen het suiker- en zetmeelgehalte wordt verminderd en het vetgehalte wordt verhoogd. Hiermee worden “veiliger” calorieën gegeven aan paarden met diverse medische aandoeningen. Tot voor kort was echter onbekend wat niet structurele koolhydraten, zoals suiker en zetmeel betekenen voor een gezond paard.

Op het American Association of Equine Practitioners congres, gehouden vanaf 18-22 november 2011 in San Antonio, Texas, beschreef Joe Pagan, PhD, president van Kentucky Equine Research (KER) en het onderzoek naar het effect van koolhydraten en vet op de glucose tolerantie bij een gezond paard.

Aanleiding
Veel paardeneigenaren denken dat het voeren van suiker en zetmeel leiden tot insulineresistentie en metabole stoornissen. Uit eerde studies, uitgevoerd aan de Kentucky Equine Research bleek dat paarden gevoed met een vetrijk dieet een duidelijke vertraging hebben in de verwerking van glucose(suiker). Om deze theorie te testen hebben zij vier gezonde ruinen onderzocht.

Materiaal & methode
De paarden waren 21,5 jaar oud en hadden geen overgewicht volgens de Body condition score. De paarden werden op stal gehouden en 6 uur per dag uitloop op de weide met een grasmasker.

De onderzoekers hebben vier verschillende rantsoenen toegediend, gedurende een maand, ter aanvulling op het hooirantsoen. De paarden kregen drie keer per dag hooi en twee keer per dag de onderstaande aanvullingen:

 1.  Vezel: 5,6 kg extra grashooi
2.  Luzerne: 3,1 kg luzerne en bermuda grass
3.  Koolhydraten: 2,3 kg hele haver
4.  Vet: 1,3 kg luzerne blokjes met  30% verteerbare energie d.m.v. 500 gram soyaolie.

Alle aanvullingen bevatten minder dan 10% Non Structural Carbohydrates (NSC), behalve het koolhydratendieet bevat 31% NSC. Dit is vergelijkbaar met 140 diëten van sportpaarden die geanalyseerd zijn op de World Equistrian Games 2010. In het vetdieet is 30% van de totale hoeveelheid calorieën afkomstig uit vet en 12% uit NSC.

Resultaten
Op dag 14 werden de glucose spiegels gemeten en waren de volgende resultaten meetbaar:
- Het koolhydratendieet gaf de grootste glycemische respons en het vezel- en vetdieet gaven geen glycemische respons.
- Bij het vetdieet was na twee weken een verhoging van het glucose gehalte in het bloed zichtbaar.
- Het koolhydratendieet gaf een hogere insuline respons en minder vrije vetzuren dan de andere drie diëten.

Op dag 28 werd aangetoond dat de glucose uit het koolhydraten dieet sneller werd vrijgemaakt dan bij de andere drie diëten, maar ook kwam het glucosegehalte 90 minuten sneller terug op de normaalwaarde van bij het vetdieet.

Conclusie & aanbevelingen
Bij het hoge vetdieet, was er een vertraagde reactie om insuline piekniveaus te bereiken. Kanttekening hierbij is dat dit negatieve effect is gevonden bij een extreem vetrijk dieet. Het is niet zeker dat dit effect ook optreedt bij lagere vetgehalten, zoals vaak het geval is in commerciële voeders.

Glucose intolerantie zou kunnen ontwikkelen door het voeren van een hoog vetgehalte op een niveau van 30% van de totale hoeveelheid energie in het rantsoen.

Het voeren van matige hoeveelheden (31%) NSC verbeterde de glucose tolerantie. Volgens de onderzoekers is een matige inname van suiker en zetmeel (totaal 30% van de totale verteerbare energie in het rantsoen) geen enkel probleem voor gezonde paarden.

Lees meer:
Energiebronnen voor paarden