Voor de meeste paarden is weidegang slechts seizoensgebonden en zijn paardenhouders genoodzaakt om het groene gras in de winter te vervangen voor een gedroogde variant. Hooi of kuilgras, zoals we dat allemaal kennen is volumineus en kwetsbaar voor weersomstandigheden. Het is ook niet goedkoop, waardoor veel mensen naar betere manieren zoeken om hooi zowel binnen als buiten te voeren.

Hooi op de grond voeren heeft veel voordelen. Paarden kunnen eten in hun natuurlijke houding en het minimaliseert het inademen van de hoeveelheid stof en schimmelsporen die ze opnemen, maar er zijn ook nadelen voor deze methode. Voornamelijk verspilling is een groot nadeel, soms wordt er net zoveel gegeten als vertrapt. Ook gebruiken paarden hooi buiten vaak als bodembedekking in plaats van als voedsel.

Hooi dat buiten wordt blootgesteld aan regen en sneeuw, kan gaan schimmelen. Of in de stal kan het vervuild worden met mest en urine. Vandaar de populariteit van hooi feeders, die zijn ontworpen om hooi te geven van de grond en verspilling terug te dringen.

Outdoor feeders
De hooi feeders die zijn ontworpen voor grote ronde of rechthoekige balen hooi, moeten aan de volgende eisen voldoen:

• Het moet stevig en veilig, zonder scherpe randen, geen openingen waar een been in vast kan komen of stangen waar een paard met zijn manen langs kan schuren
• Het moet een paard de mogelijkheid geven om in de ‘normale’ houding te eten, zonder vreemde posities in te hoeven nemen
• Het moet verspilling terugdringen
• Het moet ontworpen zijn om een groep paarden veilig te kunnen laten eten, zonder onnodige machtsposities in de hand te werken
• Het moet relatief gemakkelijk verplaatsbaar zijn (met een trekker), terwijl het stevig genoeg moet zijn dat paarden het niet kunnen verschuiven
• Eenvoudig te reinigen
• Het moet het hooi beschermen tegen regen en sneeuw van boven en vocht van de bodem eronder

Veiligheid is nummer 1 als het gaat om hooi feeders. Geen paardeneigenaar wil zijn paard verstrikt aantreffen met zijn benen of hoofd in de hooi feeder.

De slowfeeder
De meeste paardeneigenaren gooien een paar plukken hooi in de hoek van de stal in plaats van gebruik te maken van een hooiruif. Nadelen van een hooiruif, zijn mogelijkheid om te schuren, stof in de ogen, oren en neusgaten tijdens het eten en het paard kan met zijn hoeven vast komen in de hooi ruif als hij rare capriolen uithaalt op stal.

Sommigen gebruiken een hooinet om verspilling te voorkomen. Hooinetten moeten vrij hoog opgehangen worden, want als ze leeg zijn dan kunnen ze een gevaar vormen om vast te komen. En hetzelfde probleem van stofdeeltjes geldt ook bij deze methode.

Onlangs is er een trend van slow feeders geïntroduceerd. Deze hooinetten hebben kleinere openingen dan de traditionele hooinetten. Paarden kunnen kleinere hapjes nemen en beter kauwen wordt gestimuleerd. Daarnaast vermindert het risico op overgewicht en is de verspilling bijna nul. De opnamesnelheid van het ruwvoer kan tot wel 3-4 keer vertraagd worden.

Lees meer:
Slowfeeders onder de loep